روز گذشته و امروز، شهرهای مختلف آمریکا شاهد برگزاری مجدد اعتراضات سراسری «نه به پادشاهی» بوده است که یک بار در ژوئیه ۲۰۲۵ برگزار شده بود. این اعتراضات در تمامی ایالت‌های آمریکا برگزار شد؛ هرچند در ایالت‌های دموکرات و شهرهای پرجمعیتی که در ایالت‌های جمهوری‌خواه هستند همچون شیکاگو در ایلینویز پررنگ‌تر بود. تظاهرکنندگان عمدتاً خواهان حفظ حقوق مدنی و مخالف روندهایی بودند که به نظرشان حکومتی بیش از حد متمرکز، اقتدارگرا یا حتی سلطنتی را تداعی می‌کند — از جمله سیاست‌های مهاجرتی، دخالت نظامی در داخل کشور، و تقویت قدرت اجرایی.

این اعتراضات دو محور اصلی داشت که یکی از آن‌ها سیاست‌های خشونت‌آمیز ترامپ در مسئله مهاجرین بود. اگرچه سیاست ترامپ در بستن مرزهای جنوبی برای ممانعت از ورود مهاجرین غیرقانونی موفقیت‌آمیز بوده و رضایت عمومی را به همراه داشته است، اما ترامپ از این موضوع برای اعزام مکرر و غیر معمول گارد ملی و حتی تفنگداران نیروی دریایی به ایالت‌های دموکراتی سوءاستفاده کرد که بخشی از مردمشان علیه سیاست‌های مهاجرتی اعتراض می‌کردند. افزون بر این، اعتراضات «نه به پادشاهی»، نیروهای ICE (اداره مهاجرت و گمرک) را نیز مورد انتقاد قرار می‌داد که بی‌توجه به فرآیند قانونی دادرسی، مهاجران را اخراج می‌کرد.

آزادی بیان، مسئله دیگر معترضین بود. توقف دو برنامه نمایشی جیمی کیمل (پس از مدت کوتاهی دوباره بازگشت) و استفان کولبرت، پس از آنکه به سیاست‌های ترامپ اعتراض کردند، نشان داد که ترامپ چه آسیب‌هایی به آزادی بیان در آمریکا می‌تواند وارد کند. افزون بر این، اعمال محدودیت پنتاگون بر انتشار اخبار دفاعی و خروج برخی خبرگزاری‌ها از پنتاگون در اعتراض به آن، موضوع دیگری بود که مورد توجه قرار گرفت.

واکنش جمهوری‌خواهان به این اعتراضات تند بود. ترامپ نخست اعلام کرد که یک پادشاه نیست. سپس در صفحه تروث سوشیال خود، ویدیوی ساخته هوش مصنوعی را منتشر کرد که او با هواپیما بر سر تظاهرات کنندگان مدفوع می‌ریزد. ترامپ همچنین به خبرنگاران نیز گفت که تظاهرات‌کنندگان «آمریکا را نمایندگی نمی‌کنند.» مایک جانسون، سخنگوی جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان نیز این اعتراضات را «نفرت از آمریکا» و «طرفداری از حماس» نامید.

این اعتراضات، نمایانگر این بود که در بطن سیاست آمریکا، اختلافات دو حزب بیش از گذشته ایدئولوژیک شده است. به عنوان نمونه، یکی از انتقاداتی که مهدی حسن، روزنامه‌نگار و مجری سابق MSNBC در سخنرانی خود مطرح کرد، اخراج کارکنان فدرال به دلایلی همچون چاق‌بودن (آنچه که پیت هگزت، وزیر دفاع در دیدار با فرماندهان ارتش گفت) و مبارزه با تنوع جنسیتی و نژادی بود. دولت ترامپ با زدن برچسب کمونیست و چپ افراطی بر کارکنان اخراج‌شده، این اختلافات ایدئولوژیک را در مرزبندی‌های حزبی عمیق‌تر کرد.

اگرچه تظاهرات نشان‌دهنده این است که دموکرات‌ها با وجود رقابت درونی جدی میان دو جریان میانه‌رو و ترقی‌خواه قصد اتخاذ مواضعی یکپارچه‌ای در قبال ترامپ دارند. با این وجود، هنوز مشکلات اساسی آن‌ها رفع نشده است. آنچه که حزب تاکنون نشان داده، بیشتر رویکرد واکنشی و سلبی به اقدامات ترامپ بوده است. دموکرات‌ها هنوز با چالش فقدان یک رویکرد و برنامه ایجابی مشخص مواجه هستند که کامالا هریس نیز در انتخابات ۲۰۲۴ به آن مبتلا بود. در ماه‌های اخیر دموکرات‌ها راهپیمایی، اعتراضات و گردهمایی‌هایی متعددی برگزار کرده‌اند تا بتوانند به سیاست‌های ترامپ واکنش بدهند، اما این نمی‌تواند خلع مذکور را پر کند.

نکته دیگر اعتراضات، نقش ترقی‌خواهان بود. علی‌رغم اینکه رهبران اصلی حزب دموکرات از جناح‌های مختلف مردم را به تظاهرات دعوت کردند؛ اما حضور ترقی‌خواهان، از جمله برنی سندرز، سناتور ایالت ورمانت و جِی بی پریتزکر، فرماندار ایلیونیز و دیگر فعالان این جریان برجسته‌تر بود. می‌توان گفت برخی سیاست‌های اقتصادی افراطی جمهوری‌خواهان، همچون عدم تمدید بودجه خدمات بهداشتی به ترقی‌خواهان که چپ افراطی دموکرات‌ها محسوب می‌شوند قدرت بیشتری می‌بخشد. به عبارت دیگر، فضای سیاسی آمریکا در حال قطبی‌ترشدن است.

اعتراضات سراسری «نه به پادشاهی» در آمریکا، واکنشی به تمرکز قدرت، سیاست‌های مهاجرتی خشن و محدودیت‌های آزادی بیان دولت ترامپ بوده است. معترضان سیاست‌های ترامپ را تهدیدی برای دموکراسی می‌دانند. این رویداد نشان می‌دهد شکاف ایدئولوژیک میان دو حزب عمیق‌تر شده و دموکرات‌ها با وجود اتحاد در مخالفت با ترامپ و افزایش قدرت ترقی‌خواهان، هنوز فاقد برنامه‌ای ایجابی و منسجم‌اند.