از دهه ۱۹۵۰ تاکنون، صندوق بینالمللی پول قریب به بیست بار برای حفظ توانایی بازپرداخت آرژانتین مجبور به مداخله شده است. با این حساب، دور از ذهن نیست اگر گفته شود که دولت ترامپ ناگزیر خواهد بود که علیرغم عدم بازپرداخت، به حمایت از آرژانتین ادامه دهد.
ادامه تمرکز بر فناوری باعث قطبیشدن بیشتر داخلی و خارجی خواهد شد و فشار بر دیگر کشورها برای ریسک زدایی یا جداسازی از چین افزایش مییابد.
راهبرد ژئواکونومی در آمریکا «وابستگی متقابل مدیریتشده»، در اروپا «خودگردانی راهبردی»، در چین «موازنه متقابل سیستمی» و در هند «تعهد چندگانه با ظرفیتسازی» بوده است.
چین با اقدامات و سیاستهای خود، در حقیقت منظومهای را طراحی نموده که دیگران را از بکارگیری اجبار، جنگ و اهرمهای اقتصادی منصرف میکند.
علیرغم یک ثبات حدود 20 ساله در مصرف برق آمریکا، این کشور با سریعترین نرخ رشد تقاضای برق از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون مواجه شده است.
جهان خارج از آمریکا بیش از هر زمان دیگری در حال جذب کالاهای چینی است. این امر بهویژه در «جنوب جهانی» صادق است؛ جایی که ابتکار «کمربند و جاده» چین زیرساختهای محکمی ایجاد کرده است.
دولت جدید ایالات متحده به دنبال راه اندازی رمزارزهای پایدار (و نه ارزهای دیجیتال متکی بر بانکهای مرکزی همچون بایدن) در راستای حفظ برتری مالی خود است. با این وجود، ریسکهای بسیاری در این بازار وجود دارد.
مناقشه ایران و اسرائیل هنوز پایان نیافته است. آتشبس، در بهترین حالت، ناپایدار است. سایر گسستها در عرضه ممکن است چشمانداز را تغییر دهند؛ در حال حاضر اما، جهان بیشتر از نیاز خود نفت دارد.
با افزایش اصابت موشکهای جمهوری اسلامی ایران به شهر بندری حیفا، به نظر میرسد که تبعات اقتصادی جنگ برای این شهر به سرعت در حال گسترش است. پس از مخابره خبر توقف فعالیت پالایشگاه حیفا و انتشار نقل قولهای مختلف از سوی مقامات رژیم صهیونیستی درباره شدت ویرانی در حیفا، روز گذشته خبرگزاری رویترز از توقف تردد کشتیهای شرکت کشتیرانی مرسک به بندر حیفا خبر داده است.
انسداد در تنگه هرمز مهمترین اهرم ژئوپولتیکی است که در شرایط بحرانی در اختیار ایران قرار دارد و شوک نفتی ناشی از این انسداد ضربهای جدی از نظرگاه اقتصادی و امنیتی به ایالات متحده و سایر کشورهای غربی مخابره خواهد کرد.