با نگاهی اجمالی به سه حوزه امنیت، اقتصاد و فساد در کلمبیا، میتوان دریافت علیرغم اینکه عملکرد اقتصادی پترو نسبتاٌ مثبت بوده، اما در حوزه فساد نتوانسته تغییر چندانی ایجاد کند و در حوزه امنیت نیز به اهداف خود نرسیده است.
احزاب راست پوپولیست و راست افراطی در اروپا نقش پررنگی در سیاست داخلی و خارجی کشورهایشان یافتهاند. بخشی از این احزاب نسبت به روسیه رویکردی منعطفتر و گاهی همدلانه دارند؛ رویکردی که در تضاد با سیاستهای جریانهای لیبرال و میانهرو اروپایی قرار میگیرد.
در حالی که چین در روابط خود با کشورهایی مانند مجارستان، ازبکستان، ونزوئلا و حتی امارات از واژه «ارتقا» (Upgrade) برای بالا بردن سطح مشارکت استفاده کرده ، در بیانیه خود درباره ایران از تعبیر «تقویت/پیشبرد» (Promote) برای توضیح توسعه همکاریها در چارچوب توافق ۲۵ ساله بهره برده است.
دور نخست جنگ دو حزب بر سر نقشههای انتخاباتی با پیروزی جمهوریخواهان (کسب ۹ کرسی) در برابر دموکراتها (کسب ۶ کرسی) به پایان رسید. با این حال، در ماههای آینده دور بعدی این جنگ آغاز خواهد شد.
طرفهای غربی میدانند تهدید به ارسال پرونده از شورای حکام به شورای امنیت، ناظر به حق وتوی روسیه و چین برای جلوگیری از تصویب قطعنامههای جدید علیه ایران، تأثیری بر تغییر رفتار ایران در خصوص «میزان و شیوه غنیسازی»، «شفافیت وضعیت اورانیوم» و «اجرای نظارت آژانس» ندارد.
قطعنامه مورد حمایت آمریکا طرح کاملی از منظر حقوق بینالملل ایجاد میکند تا یک هیئت صلح با تعریف مبهم به ریاست ترامپ و با عضویت منتخب او در کنار یک نیروی امنیتی بین المللی ایجاد شود که به مدت دو سال تقریباً همه جنبهها از امنیت و حکومت گرفته تا بازسازی غزه را کنترل کنند.
رهاورد سفر محمد بن سلمان به واشنگتن و دیدار با ترامپ امضای یک پیمان دفاعی دوجانبه غیرتعهدی اما الزامآور است.
آنچه با عنوان رژه نظامی «سه برادر» در سال 2021 در باکو آغاز شد، با گذشت چهار سال به پیوندی پیچیدهتر و عمیقتر میان صنایع نظامی و تسلیحاتی طرفین مبدل شده است و به وضوح شرایط هر سه طرف را نسبت به گذشته بهبود بخشیده است.
ائتلاف تحت رهبری نخستوزیر فعلی نتوانست اکثریت قاطعی کسب کند. این امر روند تشکیل دولت را دوباره وارد مرحلهای از ابهام و رقابتهای پنهان کرده است. متداولترین سناریو از نگاه بسیاری از بازیگران، فعال شدن نیروهای پشتصحنه، تشکیل ائتلافهای چندلایه و کنار زدن ائتلاف نخستوزیر وقت است.
عمده تمرکز شورای همکاری خلیج فارس در طول چند سال گذشته تقویت همکاریهای اقتصادی و تعامل با قدرتهای خارجی بوده است، اما حالا امنیتمحوری به بخشی از این رویکرد هم در محافظت از فضای داخلی و هم در تشکیل ائتلافهای بازدارنده-دیپلماتیک منطقهای تبدیل خواهد شد.
با افزایش تهدیدات روسیه و تردید نسبت به چتر امنیتی آمریکا، اروپا مسیر دشوار خودکفایی نظامی را در پیش گرفته است. طرح «آمادگی دفاعی ۲۰۳۰» با محوریت دفاع زمینی، هوایی و فضایی نشاندهنده تلاش برای ساخت گنبد آهنین اروپایی است.
متمم جدید قانون اساسی پاکستان، چیزی بیشتر از مدرنیزاسیون و بهبود ساختار نهادی است. قریب به نیمی از عمر پاکستان مستقل تحت رهبری نظامیان طی شده و در الگوی هیبریدی نیز، قدرت واقعی و غیررسمی فرمانده ارتش به مراتب بیشتر از قدرت قانونی و رسمی رهبران سیاسی است.
پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم، این کشور را در معادلات پیچیدهتری قرار داده و هزینههای سیاسی این اقدام برای کشوری با اکثریت مسلمان، در آینده و باتوجهبه تحولات منطقهای قابلسنجش خواهد بود.
اگرچه فشارهای داخلی علیه السودانی کم نیست، واقعیت سیاسی عراق نشان میدهد او همچنان محتملترین گزینه برای نخستوزیری است. السودانی توانسته میان منافع متعارض بازیگران داخلی و خارجی موازنهای نسبی ایجاد کند و در عین حال، از حمایت حداقلی چارچوب هماهنگی برخوردار است.