اگرچه مقامات ایران و روسیه ارتباط میان زمان انعقاد توافقنامه راهبردی جامع 20 ساله و روی کار آمدن ترامپ را رد کردند، اما به نظر میرسد دو کشور با آگاهی از این موضوع به دنبال تثبیت روابط خود در برابر سیاستهای تقابلی ایالات متحده در آینده هستند.
حماس توانسته علیرغم همه فشارها، کنترل اداری و امنیتی خود را بر نوار غزه حفظ کند و جایگزینی بازیگری دیگر در کوتاهمدت به گونهای که بر حماس تحمیل شود، دور از واقعیت است.
اگرچه این چالش به صورت موقت برطرف شده است در سطحی کلانتر ضروریست توجه شود که ترکیه در حال حاضر تا اندازه زیادی مسیر انحصاری دسترسی ایران به اروپا را در اختیار دارد و منافع بلندمدت ایران ایجاب میکند که مسیرهای جایگزین و موازی برای دسترسی به اروپا ایجاد شود.
رزمایش پیامبر اعظم ۱۹ در آستانه استقرار ترامپ در کاخ سفید و همچنین نظر به انتظارات برای پاسخ به حمله ۵ آبان رژیم صهیونیستی به ایران اهمیتی ویژه مییابد.
سند موافقتنامه مشارکت راهبردی همه جانبه ایران و روسیه را باید نماد یک رویکرد مجدانه برای ایجاد یک شراکت مقاوم در میان فشارهای ژئوپولیتیکی فزایندهای تلقی کرد که هر دو کشور با آنها مواجه هستند.
سابقه مذاکرات میان دولت ترکیه و حزب کارگران کردستان ترکیه در سالهای اخیر نشان میدهد که هیچ کدام از طرفین اراده لازم را برای پایان دادن به مناقشات را از خود نشان ندادهاند. آنچه که روشن است پ.ک.ک از طریق مذاکره به دنبال خرید زمان و کاهش فشار نظامی و دولت ترکیه نیز به دنبال ارائه تصویری دموکراتیک از خود در صحنه بینالمللی و جلب افکار عمومی در داخل کشور بوده است.