هرچند دولت عربستان در سالهای اخیر تلاش کرده است با اجرای پروژههای کلان اقتصادی و سرمایهگذاریهای متنوع در کشورهای دیگر، ترکیب اقتصاد خود را متنوع سازد، اما تداوم کسری بودجه در یازده سال گذشته آثار تورمی قابلتوجهی بر اقتصاد این کشور برجای گذاشته است.
بین اهداف راهبردی امارات متحده عربی مانند سند چشم انداز 2071 و ماجراجویی آنها در محیط پیرامون اقیانوس هند، وابستگی نظامی/امنیتی/سیاسی به آمریکا و همراهی با اسرائیل تضاد ماهوی وجود دارد. امارات در پیمودن مسیر طبیعی قدرت های بزرگ منطقه ای و جهانی برای افزایش قدرت و نفوذ خود دچار چالش خواهد شد.
پیشنهاد کنسرسیوم هستهای میتواند مسیر مذاکرات میان ایران و آمریکا را هموار کند؛ اما خروج از بنبست منوط به حلوفصل مشکلات بنیادیتری است.
راهبرد چین در قبال بحران اوکراین، موازنهگری هوشمندانهای است که با تعمیق همکاری با روسیه و پرهیز از تقابل با غرب، حفظ منافع ملی و بهرهبرداری از فرصتهای ژئوپلیتیکی را هدف قرار داده است.
اظهارات مقامات آمریکایی و اروپایی این تصویر را در اذهان ایجاد کرده است که شکست گفتگوها به معنای جنگ خواهد بود. با این حال میتوان به سناریوهای جایگزین فکر کرد، سناریوهایی که در آنها به جای وقوع جنگ، فقط سطوح پایینی از تنش همچون گذشته میان ایران و غرب (تروئیکای اروپایی و آمریکا) تداوم مییابد.
در یک چشمانداز کلان روند هستهای شدن در جنوب شرق آسیا با الگویی محتاطانه و واقعگرایانه دنبال میشود که با نیازهای انرژی، تعهدات اقلیمی و اهداف امنیت انرژی کشورهای منطقه مانند اندونزی، فیلیپین و ویتنام همراستا است.
احزاب و گروههای مختلف سیاسی عراق خود را برای برگزاری انتخابات پارلمانی ششم در 11 نوامبر 2025 آماده میکنند. جناحبندی پیش و پس از انتخابات درواقع ترسیمکننده نقشه سیاسی کشور برای یک دوره انتخاباتی است. در حال حاضر موضوع تعدیل قانون انتخابات و تحریم مشارکت انتخاباتی توسط سید مقتدی صدر را میتوان از برجستهترین مسائل متعلق به انتخابات پیش رو دانست.
پس از ساخت سلاح هستهای توسط ایران، ممکن است روابط با آمریکا به جای بهتر یا بدتر شدن، به سمت انجماد و بنبست حرکت کند.
پس از قطع روابط، یکی از سناریوهای محتمل، تلاش امارات برای افزایش نفوذ خود از طریق نیروهای نیابتی در مرزهای سودان با کشورهای همسایه مانند چاد و جمهوری آفریقای مرکزی است. این تنشها میتوانند پیامدهایی فراتر از روابط دوجانبه داشته و بر ساختارهای امنیتی، سیاسی و اقتصادی منطقهای در شاخ آفریقا و مناطق پیرامونی تأثیرگذار باشند.
نظارت بر برنامه هستهای به تنهایی عامل به بنبست رسیدن مذاکرات نخواهد بود؛ اما در صورتی که آمریکا بخواهد بحث نظارت بر مکانهای نظامی را روی میز بگذارد، آنگاه مذاکرات به خطر خواهد افتاد.
در پی درگیریهای اخیر میان هند و پاکستان، نبرد جنگندهها و تسلیحات پاکستانی ساخت چین و جنگندهها و تسلیحات هندی ساخت غرب یا روسیه مورد توجه ارتشهای جهان و تحلیلگران نظامی قرار گرفته است. این درگیری هوایی فرصتی نادر فراهم کرده تا آنها عملکرد خلبانان، جنگندهها و موشکهای هوا به هوا را در نبردی واقعی بررسی کنند و از آن برای آمادهسازی نیروی هوایی خود بهره برند.
پیشرفتهای اولیه در مذاکرات هستهای میان ایران و آمریکا این تصور را در ذهن برخی ایجاد کرد که ترامپ میتواند تحولی اساسی در روابط دو کشور ایجاد کند. صرف نظر از ویژگیهای شخصی ترامپ، نباید فراموش کرد که او نماینده حزب جمهوریخواه در کاخ سفید است. نیروهای ساختاری در حزب جمهوریخواه هنوز میتوانند ترامپ را همان شخصی کنند که ایران پیش از انتخابات 2024 از او انتظار داشت.
با اعلام ناگهانی ترامپ مبنی بر پایان حملات به یمن در راستای تفاهم صورت گرفته با انصارالله (با وساطت عمان) گمانههای مختلفی درباره چرایی این تصمیم ناگهانی دولت آمریکا به وجود آمده است. برخی از دلایل آمریکا برای این تصمیم شامل هزینه های هنگفت مادی و حیثیتی، فشار افکار عمومی و نخبگانی داخل آمریکا، ارزیابی بن نتیجه بودن تداوم حملات، سفر ترامپ به منطقه و ... بوده است.
در سالهای اخیر، منطقه جنوب شرقی آسیا به یکی از عرصههای اصلی رقابت میان قدرتهای بزرگ جهانی بدل شده است. با آغاز دور تازهای از جنگ تجاری ایالات متحده علیه چین و اعمال تعرفههای گسترده بر سایر اقتصادها در دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ از فوریه ۲۰۲۵، این رقابت ابعاد ژئواکونومیک و ژئوپولیتیک تازهای یافته است.