متوقف‌کردن فیلیباستر نیازمند رأی ۶۰ سناتور است. در اینجا کار برای جمهوری‌خواهان دشوار می‌شود؛ چراکه تنها ۵۳ کرسی را در اختیار دارد و حداقل ۷ سناتور دموکرات باید با آن‌ها همراهی کنند. اما در صورتی که رهبران دموکرات نخواهند با رهبران جمهوری‌خواه به مصالحه برسند، وضعیت به بن‌بست می‌رسد.


این چهارمین بار است که ترامپ تعطیلی دولت فدرال را تجربه می‌کند. پیشتر سه بار در سال ۲۰۱۸ دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان سنا نتوانسته بودند بر سر افزایش سقف بودجه به توافق برسند. در نگاه نخست این امر عجیب به نظر می‌رسد؛ چراکه جمهوری‌خواهان اکثریت سنا و مجلس نمایندگان را در اختیار دارند. با این حال، هفته گذشته اقلیت دموکرات توانست مانع تصویب طرح افزایش موقت سقف بودجه شود و دولت فدرال ناچار به تعطیلی شد. چرا و چگونه چنین چیزی رخ داد؟

شکافی حزبی بر سر بودجه مراقبت درمانی

اختلاف کنونی میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها به بودجه مراقبت‌های درمانی باز می‌گردد. این بودجه که مبتنی بر اعطای اعتبار مالیاتی به اقشار طبقه متوسط یا کم‌درآمد اعطا می‌شد، هزینه‌های درمانی را برایشان کاهش می‌داد. این بودجه در انتهای سال ۲۰۲۵ به پایان می‌رسد و دموکرات‌ها خواستار تداوم آن هستند. با این وجود، جمهوری‌خواهان با این موضوع مخالفت می‌کنند. به همین دلیل، دموکرات‌ها به سراغ اهرم فشار افزایش سقف بودجه رفته‌اند. این اتفاق جدیدی نیست. معمولاً بودجه‌های سالیانه به دلیل اختلاف‌نظر بر سر جزئیات برای ۱۲ ماه کامل به تصویب نمی‌رسد و لازم است در میانه سال بر سر افزایش سقف بودجه تصمیم‌گیری شود. اما چگونه حزب اقلیت می‌تواند این فرآیند را مختل کند؟

دموکرات‌ها و فیلیباستر

تصویب طرح‌ها و لوایح در مجلس نیازمند اکثریت ساده در دو مجلس سنا و نمایندگان است که کار را برای حزب اکثریت آسان می‌کند. اما قبل از شروع رأی‌گیری، مجلس لازم است تصمیم بگیرد آیا مذاکرات بر سر محتوای طرح خاتمه یابد یا خیر؟ نمایندگان و سناتورهای اقلیت راه‌های مختلفی برای تعویق رأی‌گیری و طولانی‌کردن مذاکرات دارند که به آن فیلیباستر (سد رأی) می‌گویند. یکی از مشهورترین اقدامات، سخنرانی‌‎های طولانی در صحن مجلس است. برخی مواقع، نمایندگان برای ساعت‌ها به طور مداوم سخنرانی‌ می‌کنند تا رأی‌گیری صورت نگیرد. رکورددار فیلیباستر در آمریکا متعلق به استروم تارموند است که برای جلوگیری از تصویب قانون حقوق مدنی در سال ۱۹۵۷ بیش از ۲۴ ساعت سخنرانی کرد.

متوقف‌کردن فیلیباستر نیازمند رأی ۶۰ سناتور است. در اینجا کار برای جمهوری‌خواهان دشوار می‌شود؛ چراکه تنها ۵۳ کرسی را در اختیار دارد و حداقل ۷ سناتور دموکرات باید با آن‌ها همراهی کنند. اما در صورتی که رهبران دموکرات نخواهند با رهبران جمهوری‌خواه به مصالحه برسند، وضعیت به بن‌بست می‌رسد. در آخرین رأی‌گیری، جمهوری‌خواهان توانستند تنها ۳ دموکرات را با خود همراه کنند و یک جمهوری‌خواه (رند پائول) نیز به طرح رأی منفی داد.

گزینه‌های جمهوری‌خواهان

سه سناریو پیش روی جمهوری‌خواهان است: ۱. رهبران دموکرات را قانع و راضی به مصالحه کنند که به معنای پذیرش خواسته‌هایشان است ۲. تعداد اندکی از دموکرات‌ها (مخصوصاً دموکرات‌هایی که از ایالت‌های چرخشی انتخاب شده‌اند) را راضی به شورش علیه حزب خودشان بکنند. ۳. به تعطیلی دولت تا پایان سال میلادی (تا دی ماه) ادامه دهند.

مواضع فعلی ترامپ و جانسون (سخنگوی مجلس نمایندگان) و ثون (رهبر جمهوری‌خواهان سنا) نشان از عدم تمایل به پذیرش شروط دموکرات‌ها دارد. از آن سو، ترقی‌خواهان که چپ افراطی دموکرات‌ها محسوب می‌شوند، فشار بسیاری بر چاک شومر، رهبر دموکرات‌های سنا می‌آورند تا بر بودجه درمانی پافشاری کند. او یک بار امسال با جمهوری‌خواهان برای بازنگه‌داشتن دولت توافق کرد که خشم بسیاری از نخبگان حزب را برانگیخت. شومر این بار برای حفظ موقعیتش با ترقی‌خواهان همراهی می‌کند.

تحقق سناریوی دوم، بستگی به شرایطی دارد. راضی‌کردن یک نماینده به رأی علیه حزب خود امر ساده‌ای نیست. باید دید او از سمت پایگاه رأی خود چقدر تحت فشار است. نظرسنجی اخیر واشنگتن‌پست نشان می‌دهد که ۳۰٪ مردم، دموکرات‌ها و ۴۷٪ ترامپ و جمهوری‌خواهان را مسئول وضعیت کنونی می‌دانند. ۲۳٪ نیز مطمئن نیستند. این یعنی رأی‌دهندگان چپ و همچنین احتمالاً بخش قابل توجه از مستقلین تاکنون به دموکرات‌ها فشار نیاورده‌اند. این وضعیت مطلوب دموکرات‌ها است و تعطیلی را تداوم می‌بخشد.

بسیاری از دموکرات‌ها مصمم هستند که خواسته‌های خود را محقق کنند. با این حال، این امکان وجود دارد که جمهوری‌خواهان همچون گذشته به طور جداگانه با شومر به توافق برسند. این بار احتمال رخ‌دادن چنین چیزی کمتر است، چراکه شومر نگران این است که توسط سایر نخبگان حزبی و رأی‎دهندگان جایگاه خود را از دست دهد. از آن سو حزب جمهوری‌خواه نیز نسبت به گذشته رادیکال‌تر شده است. تمامی این عوامل در کنار یکدیگر چشم‌انداز مصالحه را کاهش می‌دهد.


اندیشکده تهران


0 دیدگاه

logo

ارسال دیدگاه