چین و مصر از اواسط ماه آوریل جاری در حال برگزاری رزمایش مشترک هوایی تحت عنوان «عقاب‌های تمدن» هستند. این رزمایش که ‏از سوی مقامات چینی و مصری به عنوان اولین در نوع خود معرفی شده است شامل برنامه‌های متعددی همچون دوره‌های آموزشی، ‏تبادل تجربه در زمینه تاکتیک‌های نظامی، سورتی‌های هوایی و تمرینات نظامی مشترک است و به گفته مقامات دو کشور با هدف ‏تعمیق روابط نظامی و اعتماد متبادل و نزدیک کردن دکترین‌های نظامی از طریق آموزش‌های نظری و عملی صورت می‌پذیرد.

مصر به عنوان یکی از مشتریان بالقوه سلاح‌های چینی به این رزمایش به عنوان فرصتی برای ارزیابی کارآمدی سلاح‌‏های چینی نگاه می‌کند. مکان برگزاری این رزمایش به طور رسمی اعلام نشده است اما منابع غیر رسمی پایگاه هوایی «وادی ابوریش» ‏در صد کیلومتری غرب خلیج سوئز را مکان احتمالی برگزاری آن می‌دانند. نیروی هوایی ارتش چین جت‌های جنگنده ‏J-10C، ‏هواپیماهای سوخت‌رسانی هوایی ‏YU-20‌‏ و هواپیماهای هشدار اولیه و کنترل ‏KJ-500‌‏ را در این رزمایش به کار گرفته است.‏

این رزمایش در بستر بحران در روابط میان مصر از یک سو و رژیم صهیونیستی و آمریکا از سویی دیگر و همچنین اختلافات بر سر ‏پرونده‌هایی همچون آینده غزه و نقض معاهده سازش کمپ دیوید توسط رژیم صهیونیستی صورت می‌گیرد. رژیم‌صهیونیستی طی ‏چندماه اخیر همواره مصر را متهم به تسهیل قاچاق سلاح به حماس کرده است و از افزایش توان نظامی قاهره و همچنین افزایش تعداد ‏نیروهای نظامی مصری در مناطق سه‌گانه صحرای سینا ابراز نگرانی کرده است. علاوه بر این امتناع تاریخی کشورهای غربی به خصوص ‏آمریکا در فروش سلاح‌های پیشرفته به مصر به خصوص در حوزه نیروی هوایی سبب شده است که این کشور به دنبال متنوع‌سازی ‏منابع تأمین اسلحه برای خود باشد.

 از این رو می‌توان گفت که یکی از اهداف رزمایش فعلی نوعی ارسال پیام به واشینگتن و تل‎آویو به ‏منظور ابراز نارضایتی و همچنین نوعی کنش مبتنی بر تعدد گزینه‌های راهبردی و تسلیحاتی در مقابل وضعیت فعلی محسوب می‌شود. ‏این خط به خصوص در بازنمایی رسانه‌های مصری و جهان عرب از رزمایش هوایی مصر و چین پررنگ بود. همچنین به نظر می‌رسد مصر ‏از این رزمایش به دنبال این است که توانمندی‌های خود را در حوزه‌های نظامی با توجه به احتمال دخالت در شاخ آفریقا و یا حوزه رود ‏نیل ارتقا بخشد.

از منظر چین، این رزمایش فرصتی برای افزایش حضور خود در قاره آفریقا و جهان عرب از دروازه مصر محسوب می‌شود. مصر با وجود ‏مشکلات ساختاری متعدد، به دلیل سابقه فرهنگی و تمدنی و همچنین موقعیت ژئوپلیتیکی نقش بارزی در راهبرد پکن در قبال جهان ‏عرب و همچنین قاره آفریقا دارد. چین همچنین امیدوار است که این رزمایش زمینه‌ساز افزایش همکاری‌های نظامی میان قاهره و پکن ‏شود و در نهایت راه را برای حضور راهبردی این کشور در کرانه مدیترانه و مرزهای جنوبی ناتو باز کند. چین همچنین قاهره را یکی از مشتریان بالقوه سلاح خود می‌بیند و قصد دارد به یکی از تأمین‌کنندگان اصلی ‏سلاح برای مصر تبدیل شود. در این راستا بازنمایی رسانه‌های ‏غربی از این رزمایش بر خطرات بالقوه این رزمایش برای امنیت غرب در سایه تنش در روابط میان پکن و واشینگتن و همچنین وضعیت ‏ناآرام منطقه متمرکز بود.

با وجود تلاش مصر و چین برای ارتقای روابط راهبردی، حضور طولانی‌مدت و همه‌جانبه آمریکا در مصر به خصوص در حوزه های ‏نظامی، اطلاعاتی و امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قدرت مانور قاهره در برابر واشینگتن را محدود می‌کند. همچنین وضعیت ‏اقتصادی بغرنج مصر، بحران بدهی و نیاز آن به وام های خارجی به ویژه وام‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول سبب شده است که ‏قاهره برای دستیابی به منابع مالی و عبور از بحران اقتصادی وابستگی بیشتری به واشینگتن داشته باشد و این گزینه های این کشور را به ‏شدت محدود خواهد کرد.

بنابراین انتظار می‌رود همکاری های نظامی میان چین و مصر در کوتاه مدت و میان مدت از حد مشخصی ‏فراتر نرود. عدم حضور (یا عدم اعلام حضور) جنگنده‌های آمریکایی و فرانسوی واستفاده از جنگنده‌های میگ 29 مصر در رزمایش یکی ‏از نمودهای این محدودیت هستند.