دولت جو بایدن به اوکراین اجازه داده است تا از موشک‌های دوربرد آمریکایی، به ویژه موشک‌های اتکمز(ATACMS)، ‏برای هدف قرار دادن خاک روسیه استفاده کند. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که عمر دولت بایدن رو به ‏پایان است و ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور منتخب بارها از ضرورت پایان بخشیدن به جنگ اوکراین و اتمام ‏کمک‌های مالی و نظامی آمریکا به این کشور سخن گفته است.

اگر چه در گذشته، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، بارها خواستار لغو این محدودیت‌ها شده و ‏تأکید کرده بود که بدون این تسلیحات، پیروزی بر روسیه غیرممکن است اما بدیهی است دولت بایدن ‏این اقدام را صرفاً به دلیل درخواست‌های کی یف انجام نداده و اهداف دیگری را در سر می‌پروراند.

در وهله نخست، اقدام آمریکا می‌تواند واکنشی به ادعای اعزام حدود ۱۲ هزار نیروی کره شمالی به ‏جبهه‌های جنگ در کنار نیروهای روسیه باشد. به نحوی که حضور نیروهای کره شمالی موجب برانگیخته ‏شدن نگرانی‌هایی در واشنگتن و متحدان اروپایی آن شده و از طریق اعطای اجازه به کی یف برای استفاده از ‏موشک‌های دوربرد، تلاش کرده‌اند شرایط جدید میدانی را مدیریت کنند.

در وهله دوم، اقدام آمریکا می‌تواند پاسخی به حملات اخیر روسیه به زیرساخت‌های اوکراین باشد. این ‏حملات می‌توانند به کلی کی یف را زمین‌گیر کنند و موجب تضعیف موقعیت اوکراین در مذاکرات احتمالی ‏آتی شوند. از این رو اجازه استفاده از موشک‌های دوربرد که می‌تواند به اوکراین کمک کند اهداف نظامی را ‏در عمق خاک روسیه هدف قرار دهد، موجب تقویت موضع کی یف در مذاکرات آتش‌بس آتی خواهد شد. ‏ضمن آنکه چنین تصمیمی می‌تواند بخشی از استراتژی بزرگ‌تر غرب برای تضعیف توانایی‌های نظامی ‏روسیه و تقویت جبهه خودی در برابر آن نیز تلقی شود.‏

در وهله سوم، اقدام دولت بایدن می‌تواند به مثابه تضعیف رویکرد ترامپ برای پایان بخشیدن به جنگ ‏اوکراین باشد. در حالی که ترامپ از زمان آغاز جنگ اوکراین با آن مخالفت ورزیده و در ایام مبارزات ‏انتخاباتی نیز از لزوم پایان یافتن آن سخن گفته، احتمالا دموکرات‌ها تمایلی ندارند پروؤه ترامپ در این ‏زمینه به موفقیت دست یابد. زیرا در این حالت، دموکرات‌ها به عنوان آغازگر جنگ و ترامپ جمهوری‌خواه ‏به مثابه پایان‌دهنده جنگ شناخته خواهند شد. چنین امری به هیچ وجه برای دموکرات‌ها که به تازگی از ‏ترامپ و جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست‌جمهوری شکست خورده‌اند، خوشایند نیست.

اگر چه می‌توان درخواست یا فشار اروپایی‌ها را نیز در این زمینه به عنوان یک دلیل جدی مطرح کرد، اما به ‏نظر می‌رسد نگاه یکپارچه‌ای میان کشورهای اروپایی در این خصوص وجود ندارد. در حالی که لهستان و ‏کشورهای حوزه دریای بالتیک از این اقدام آمریکا استقبال کرده‌اند، سایر کشورهای اروپایی نگران هستند که ‏این تصمیم منجر به تشدید تنش‌ها و افزایش خطرات نظامی در منطقه شود. به خصوص که کرملین نیز این ‏اقدام را به عنوان دخالت مستقیم آمریکا در درگیری‌ها تلقی کرده و هشدار داده که ممکن است عواقب جدی ‏داشته باشد.

واقعیت آن است که با توجه به چالش‌های داخلی در ایالات متحده و احتمال تغییر سیاست‌ها با ورود دولت ‏جدید، کشورهای اروپایی باید خود را برای شرایط جدید آماده کنند. در چنین وضعیتی، اروپایی‌ها تمایلی به ‏تشدید تنش با روسیه ندارند. زیرا افزایش تخاصمات می‌تواند بر سیاست‌های دفاعی و امنیتی کشورهای ‏اروپایی تأثیر بگذارد و هزینه‌های دفاعی این کشورها را به شکل چشمگیری افزایش دهد. این در حالیست ‏که دیگر اروپایی ها همانند سابق نمی‌توانند روی حمایت های امریکا در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ ‏حساب باز کنند.