خبری که اخیراً روزنامه «اسرائیل هیوم» مبنی بر پیام تهدیدآمیز رژیم صهیونیستی به بشار اسد منتشر کرده است، ‏نظر محافل مختلف را به خود جلب کرده و برخی ناظران آن را در کنار حملات اخیر اسرائیل به سوریه نشانی از ‏دور تازه‌ای از تهدیدات روانی و یا اقدام سخت این رژیم علیه سوریه و محور مقاومت قلمداد کرده‌اند.‏

پیام جدید اسرائیل که گفته می‌شود توسط یک واسطه عربی (احتمالا امارات متحده عربی) به بشار اسد منتقل ‏شده متضمن این تهدید است که «اگر در جلوگیری از انتقال سلاح از خاک سوریه به لبنان جلوگیری نکنی، ‏سرنوشتی مانند سرنوشت سید حسن نصرالله خواهی یافت». اگرچه سخنان تهدیدآمیز و تهدید به ترور امر تازه‌ای ‏نیست و همواره بخشی از سیاست این رژیم بوده است و همچنین اقدام به ترور بالاترین مقام رسمی یک کشور ‏آنچنان کار ساده‌ای نیست که اسرائیل بدون هزینه و تبعات منفی قادر به انجام آن باشد، با این حال این تهدیدات ‏و تحرکات رژیم در رابطه با سوریه را باید جدی گرفت.‏

رژیم صهیونیستی پس از عملیات طوفان الاقصی در ۱۵ مهرماه سال گذشته و خصوصا در اثر درگیری سخت با ‏حزب‌الله در جبهه شمال، سیاست «خشکاندن منابع پشتیبانی مقاومت» را تشدید کرده و تلاش کرده است راه‌های ‏ارتباطی و گذرگاه‌های رسمی و غیررسمی بین سوریه و لبنان را به بهانه اینکه محلی برای انتقال سلاح به این ‏سازمان هستند، بمباران و تخریب نماید. همچنین اسرائیل سیاست اعمال فشار جهت خروج نیروهای سپاه و حزب ‏الله از سوریه را ادامه داده و در کنار بمباران‌های مکرر سوریه اخیرا در تلاش‌ است تا از طریق وعده‌های اردن و ‏امارات برای بازسازی سوریه، بشار اسد را قانع کنند که از سپاه پاسداران و حزب ‌الله بخواهد خاک سوریه را ‏ترک کنند.‏

تهدید راس قدرت در سوریه در حالی است که سوریه از دیرباز نقش سرپل ارتباطی بین جمهوری اسلامی ایران ‏و گروه‌های مقاومت به ویژه حزب‌الله لبنان را داشته و این حمایت همچنان ادامه دارد. بشار اسد سعی دارد این ‏اقدامات غیر رسمی و مخفی بماند، تا جایی که نسبت به حملات مکرر اسرائیل به خاک خود خویشتنداری نشان ‏داده و در جریان نبرد جاری در غزه و لبنان و یا حتی حملات رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران ‏سیاست سکوت و احتیاط را در پیش گرفته است.‏

به‌رغم فشارها و تهدیدات مستمر رژیم صهیونیستی، بشار اسد دست از ائتلاف با جمهوری اسلامی ایران برنداشته ‏و سعی می کند میانه حمایت از مقاومت و حفظ روابط نوسازی شده با کشورهای عربی نوعی توازن ایجاد کند. ‏البته چنین کاری آسان نیست، خصوصا آنکه کشور سوریه دچار مشکلات حاد اقتصادی بوده و در اموری چون ‏بازسازی از کشورهای عربی ثروتمند بی نیاز نیست و رژیم صهیونیستی روی همین نیازمندی سوریه حساب باز ‏کرده است.‏

البته اینکه تهدید اخیر رژیم صهیونیستی تا چه حد جدی است و یا در قالب عملیات روانی می گنجد، جای بحث ‏وجود دارد. برخی معتقدند اسرائیل پس از ضربه تاریخی و حیثیتی در جریان عملیات طوفان الاقصی، در صدد ‏بازسازی تصویر اقتدار نظامی اطلاعاتی خود می‌باشد و در حالی که تاکنون در کسب دستاوردهای راهبردی ‏ناتوان بوده می‌خواهد با گسترش جنگ به سوریه با عملیات‌های پرسرصدا و نمایش توانایی این رژیم برای ‏جنگیدن همزمان در جبهه‌های مختلف، تصویر قدرت خود را بازیابی کند.‏

در این میان نقش متحدان و حامیان سوریه به ویژه روسیه را نباید نادیده گرفت. نماینده اعزامی پوتین به سوریه ‏اخیرا اظهار کرده است که روسیه نمی‌تواند برای جلوگیری از عبور احتمالی محموله‌های نظامی از خاک سوریه ‏تضمین دهد؛ چرا که این مسئله خارج از اختیارات آن‌هاست. سخنان «الکساندر لاورنتیف» پس از آن بود که ‏تل‌آویو از مسکو خواسته بود از عبور محموله‌های نظامی از طریق سوریه به لبنان جلوگیری کند. بنابراین روسیه ‏در رابطه با سوریه می‌تواند نقش فعالی ایفا کند و این یک فاکتور مهم در محاسبات رژیم است.‏

به هر حال رژیم صهیونیستی قصد دارد با تهدید بشار اسد، سوریه را از دایره محور مقاومت جدا سازد و بدین ‏وسیله مانع انتقال سلاح به مقاومت شده و به زعم خود امنیت سرزمین‌های اشغالی را تضمین کنند. اما حکومت ‏سوریه که تجربه جنگ و بحران دشوار از سال ۲۰۱۱ به بعد را از سر گذرانده است، قطعا با تهدیداتی از این نوع، ‏دست به عقب نشینی نمی زند و حمایت خود را از محور مقاومت ادامه خواهد داد، به ویژه آنکه به دلیل اشغال ‏بلندی‌های جولان توسط رژیم غاصب، انگیزه کافی برای ادامه تقابل با اسرائیل و حامیانش را دارا می باشد.‏