حمله موشکی موفقیت آمیز یمن و اصابت آن به فرودگاه بن گوریون که سالانه پذیرای 4 میلیون مسافر است موجب ‏بروز آشفتگی گسترده‌ای در فلسطین اشغالی شده است. اسرائیل با توجه به سامانه‌های پدافند موشکی چند لایه خود ‏تاکنون توانسته بود تا حد قابل‌توجهی حملات موشکی یمن را رهگیری نماید. اما انصارالله این بار با درس گیری از ‏تجارب و نیز به بکارگیری موشک‌های سریع تر و با دقت بیشتر توانست با موفقیت این موشک را به هدف برساند.‏

اگر چه نوع موشک اعلام نشده اما فلسطین-2 با توجه به سابقه اصابت پیشین، ممکن است نوع موشکی بوده که ‏شلیک شده است. سرعت کلاهک موشک بالستیک فلسطین-2 در آخرین لحظه بیش از 1000 متر بر ثانیه یا فراتر از ‌‏3 ماخ است. نمی‌توان با قطعیت موشک فلسطین-2 را یک موشک هایپرسونیک دانست، اما سرعت آن به چنین ‏موشک‌هایی نزدیک است. این سرعت زیاد احتمالاً باعث شده سامانه‌های پدافندی از رهگیری آن عاجز بمانند.‏

فیلم‌های قبلی منتشرشده از زمان برخورد کلاهک موشک فلسطین-2 نشان از حرکت در خط مستقیم بدون هیچ‌گونه ‏مانوری دارد. با این‌حال احتمالاً بدنه و کلاهک در فاز‌های مختلف و پیش از برخورد مانور‌هایی داشته باشد. با در نظر ‏گرفتن الهام‌گیری یمنی‌ها از صنعت موشکی ایران، می‌توان گفت فلسطین-2 در فاز اوج‌گیری هم قادر به مانور است.

رژیم صهیونیستی مجموعه‌ای از سامانه‌های ضد موشکی را در اختیار دارد که شامل سه سامانه گنبد آهنین، فلاخن ‏داود و پیکان 2 و 3 (آرو یا حیتس) می‌شود. ضمن اینکه اکنون سامانه‌های تاد آمریکا نیز در فلسطین اشغالی استقرار ‏یافته‌اند. اسرائیل برای رهگیری موشک‌های بالستیک دوربرد متکی به دو سامانه پیکان و تاد است.‏

پیکان 2 که ارتقایی از سامانه پاتریوت است به رهگیری موشک‌های بالستیک تا برد ۱۵۰۰ کیلومتر و پیکان ۳ تا برد ‏بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر می پردازد؛ از کلاهک‌های انفجاری برای نابودی موشک‌ها در فاز نهایی حرکت آن‌ها در جو ‏فوقانی استفاده کرده و دارای برد ۹۰ تا ۱۵۰ کیلومتری و در خارج جو (حداکثر ارتفاع ۵۱ کیلومتری) و سرعت ۹ ماخ ‏است. سامانه ضد موشکی « پیکان ۳» از فناوری برخورد جنبشی برای رهگیری موشک‌ها قبل از ورود مجدد آن‌ها به جو ‏استفاده کرده و موشک‌های آن می توانند با اهداف بالستیک در ارتفاع بالا به صورت ‏hit-to-kill‏ ( برخورد مستقیم) ‏درگیر شوند.‏

موشک‌های سامانه تاد (‏THAAD‏) که اخیراً به اسرائیل منتقل شده نیز می‌توانند تا ارتفاع ۱۵۰ کیلومتری و برد ۲۰۰ ‏کیلومتری با موشک‌های بالستیک کوتاه برد تاکتیکی و میان برد تا سقف سرعت ۱۱ تا ۱۲ ماخ درگیر شوند. سرعت ‏خود موشک‌های رهگیر سامانه به ۸.۲ ماخ یا ۲۸۰۰ متر بر ثانیه نیز می‌رسد و از قابلیت برخورد مستقیم برای نابودی ‏هدف استفاده می‌کنند.‏

روایت‌های مختلفی درباره علت شکست اخیر سامانه‌های دفاعی اسرائیل وجود دارد. اسرائیل ابتدا اعلام کرد موشک ‏رهگیری شد و قطعات آن به فرودگاه اصابت کرد اما بلافاصله این ادعا رد و گزارش داده شد که انفجار ناشی از اصابت ‏مستقیم موشک بوده است. گودال 25 متری ایجاد شده نیز نشان می‌داد خود کلاهک اصابت کرده و نه قطعات موشک.‏ برخی به محدودیت‌های فنی پدافندهای مبتنی بر رادار اسرائیل اشاره و برخی به این نکته اشاره کرده‌اند که سامانه های پیکان 2 و 3 گاهی ‏اوقات به دلیل شرایط جوی متغیر یا سایر عوامل طبقه‌بندی‌شده از کار می‌افتند. گفته شده یکی از تغییرات اخیر انصارالله انجام حملات در ‏طول روز بوده که رهگیری موشک‌ها را پیچیده‌تر می‌کند.

ارتش اسرائیل بعدا اعلام کرد فرایند شناسایی، عملکرد سیستم‌های دفاعی و مکانیسم‌های هشدار به درستی عمل کرده اما نقص در ‏موشک رهگیر منجر به شکست رهگیری شده است. تحلیلگران نظامی اسرائیل، اعتراف کرده‌اند که این موشک هم دقت فوق‌العاده‌ای و ‏هم توانایی نفوذ به پدافند هوایی اسرائیل را داشته و بنابراین باید بررسی کرد که آیا این اشتباه اسرائیل بوده یا اینکه آنها با نوع جدیدی از ‏تهدید مواجه هستتند. برخی نیز این گمانه را مطرح کردند که ممکن است ایران فناوری پیشرفته‌ مانور برای فرار از پدافند هوایی را به ‏انصارالله منتقل کرده باشد.‏

با این شرابط این نکته مسلم این است که مشکل اصابت ناشی از عدم شناسایی نبوده چرا که هم پیکان و هم تاد تلاش کردند این پرتابه را ‏رهگیری کنند، اما شکست خورده‌اند. بنابراین دو احتمال سرعت بالای موشک و نقص فنی موشک رهگیر سامانه‌های اسرائیلی بیشتر مورد ‏توجه است.‏