منازعه کوزوو و صربستان یکی از نقاط محل اختلاف در منطقه بالکان بوده است و به واسطه تغییر و تحولات در نظم بینالمللی، تنشهای مرتبط با این منطقه در حال افزایش است. میانجیگریهای ائتلافهای فراملی همچون ناتو و اتحادیه اروپا برای کاهش تنش دیگر کافی نیست و کشورهای این منطقه به سمت ایجاد ائتلافهای نظامی با همسایگان خود برای تأمین امنیت حرکت کردهاند.
دادرسی به پروندههای قضایی شخصی نتانیاهو ادامه دارد و احتمالاً تا رسیدن سه مورد باقی مانده به حکم نهایی یکی دو سال فاصله داریم. از سوی دیگر بعید به نظر میرسد این پروندهها بتواند نتانیاهو را از میدان بهدر کند. اما نباید از این واقعیت غافل شویم که پس از باز شدن این پروندهها و رسانهای شدن آنها بود که نتانیاهو در برابر اقدامات مشابه آسیبپذیرتر شد.
تصمیم ائتلاف اوپک پلاس به رهبری عربستان مبنی بر دو نوبت افزایش تولید در ماههای جاری و آتی میلادی، موجی از کاهش شدید قیمت نفت را در بازارهای جهانی رقم زده است. عراق به عنوان یکی از این کشورها بودجه سه ساله خود را بر مبنای نفت 70 دلاری تنظیم کرده بود که با کاهش قیمتها، محاسبات و تخمینهای آن با چالش جدی مواجه شده است.
محتوای سند سفید و توافق موقت، بازتابدهنده دیدگاه چین نسبت به روابط اقتصادی با ایالات متحده و تمایل این کشور به حفظ همکاریهای متقابل است که با وجود برتری چین در جنگ تجاری دوم ، میتوان این رویکرد را بخشی از استراتژی «حرکت اول از سوی دشمن» در سیاست چین دانست.
در اروپا سه انتخابات مهم در لهستان، پرتغال و رومانی برگزار میشود که نشاندهنده رشد راستگرایی، تشدید دوقطبیها، بیثباتی سیاسی و احتمال چرخش سیاست داخلی و خارجی کشورهای اروپایی به سمت جریانهای راست است.
اگرچه اروپاییها ممکن است در روند پیشرفت یا پسرفت مذاکرات اختلافاتی با آمریکاییها از جمله بر سر پیامدهای فعالسازی مکانیسم ماشه داشته باشند اما حتی اگر مشارکتی در روند مذاکرات نداشته باشند به صورت کلی پیرو راهبرد آمریکا خواهند بود.
سه عامل اصلی که برقراری رابطه با واشنگتن را برای جولانی از اهمیت راهبردی برخوردار میسازد عبارتند از: رفع تحریمها، کسب پذیرش بینالمللی، و مدیریت رقابت با نیروهای دموکراتیک سوریه.
افزایش همکاریهای اقتصادی روسیه و ونزوئلا به تقویت محور کشورهای ضدآمریکایی منجر میشود. این روند از سه جهت حائز اهمیت است: تضعیف موقعیت متحدان آمریکا در آمریکای لاتین، تبدیل تدریجی حضور روسیه به تهدیدی راهبردی در نیمکره غربی، و کاهش اثربخشی تحریمهای اقتصادی آمریکا علیه کشورهایی مانند ونزوئلا.
پویاییهای منطقهای، دستورکار سفر رئیسجمهور آمریکا به خلیج فارس را متفاوت از مقطع ۲۰۱۷ نموده است. فشار حداکثری پس از ۸ سال جای خود را به مذاکره تهران و واشنگتن از یک سو و توافقات دوجانبه کاهش تنش آمریکا با حماس و حوثیها داده است. عربستان تا حد زیادی خود را از اضطرار عادیسازی خارج کرده است. فاکتور مهم دیگر بالانس چین در خاورمیانه بویژه در ارتباط با شرکا و متحدان نزدیک آمریکا است.
هدف حماس از مذاکره، رسیدن به اهداف مشخص با خط قرمزهای مشخص است. لذا میانجیگران لزوما برای حماس موضوعیت ندارند و از هر میانجی متناسب با مزیتها استفاده میکند. اما انتخاب آمریکا بر پایه یک نگرش مشخص استوار است: «آمریکا تصمیمگیر اصلی است!»
مهمترین دستور کار خارجی جمهوری آذربایجان در دو سال اخیر، تلاش برای راهاندازی دالان موسوم به زنگهزور بوده است که سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان را از طریق ارمنستان (باریکه سیونیک) به منطقه منفصل نخجوان و از آنجا به ترکیه متصل خواهد کرد
با توجه به رویکرد جانبدارانه آمریکا، نادیدهگرفتن منافع اوکراین و حذف متحدان اروپایی از مذاکرات، احتمال دستیابی به توافقی پایدار در بحران اوکراین ضعیف است و سناریوهای محتملتر شامل آتشبسهای موقت یا توافقاتی با آسیب به تمامیت ارضی اوکراین خواهد بود.
علیرغم گستردگی چشمگیر زد و خوردها میان هند و پاکستان، نسبت به تجربههای مشابه به نظر میرسد که آتشبس با احتمال زیادی پایدار بماند؛ هر چند که مسائل بسیاری حل ناشده باقی خواهد ماند.مهمترین مسئله تنشزا، معاهده آبی سند است که هند مدعی شده به تعلیق اجرای آن ادامه خواهد داد.
اسرائیل حزبالله را تهدیدی ناتمام میداند و احتمال دارد برای جلوگیری از احیای قدرت و خلع سلاح کامل آن، حملات خود به لبنان را در ماههای آینده تشدید کند.